De benzinepomp zat precies op de kruising met Highway 37, die ons naar Prince Rupert zou brengen.
Terwijl ik de auto aan het vullen was, zag ik een aankondigingsbord..... Wat stond daar nou.??? "Highway 37 closed 80 km north of Dease Lake (zou onze eerste stop zijn) due to flooding"!!!!
Dus snel even nagevraagd bij de dames van de pomp en ja hoor, er stond minstens 2 feet, zo'n 60 cm, water op de weg en ze verwachtten, dat het nog wel meer zou worden en dat de weg morgen zeker ook nog wel dicht zou zijn...... Er was zoveel sneeuw gevallen deze winter en de warme dagen hebben ervoor gezorgd, dat die in sneltreinvaart is gaan smelten, bovendien regende het behoorlijk!
We begonnen direct woeste plannen te maken om de vakantie met een week te verlengen, maar ja, onze bazen....?????
Er waren twee mogelijkheden: terug naar Whitehorse, dan naar Skagway en daar een ferry nemen, dat werd hem niet. De tweede was terug over de Alaska Highway tot Fort St. John en daar Highway 29 nemen. Dat moest hem dan maar wel worden!
Na wat rekenwerk kwamen we tot de conclusie, dat we een KLEINE omweg van ruim 1000 km moesten gaan maken en dat, als we een paar lange dagen reden, we de ferry nog ruimschoots konden halen. Gelukkig hadden we de oorspronkelijke route naar Prince Rupert in vrij kleine stukjes verdeeld, van hoogstens 240 km.
Dus, om 10 uur reden we weg in de richting waar we vandaan waren gekomen. Bij Watson Lake hebben we snel nog een paar boodschappen gedaan en reden toen door richting Fort Nelson. Gelukkig konden we flink doorrijden, je mag hier meestal honderd en we rijden altijd braaf wat we mogen rijden, plus een beetje. Nou zijn sommige stukken redelijk bochtig en stijgend en dalend, daar gaat wel iets langzamer.
Het leuke was wel, dat we zo goed konden zien hoe de natuur ontploft was na een paar dagen warm weer en wat regenbuien. De bermen waren groen i.p.v. bruin/grijs, er bloeiden bloemen, de bergen, eerst ook bruin/grijs, waren grotendeels groen, meren die eerst nog bijna volledig bevroren waren, hadden nu open water. En we zagen ook, dat de meeste rivieren harder stroomden, en net als veel meren, veel hoger water hadden. Fascinerend, hoe de natuur in een paar dagen kan veranderen.
Het wild genoot er ook wel van, we kwamen weer bizons tegen, die heerlijk lagen te luieren (na een goede, groene maaltijd???), een paar beren, die heerlijk aan het groene spul liepen te knagen en een eland, die ook rustig doorging met eten toen wij even stopten.
Al met al best een geslaagde dag. Dat we die omweg moeten maken is jammer, maar er is niet veel aan te doen. Dus we maken er maar het beste van en genieten sowieso van al het moois om ons heen.
Morgen willen we uiterlijk 8.30 uur vertrekken, dan kunnen we hopelijk zo'n 600 km rijden en hoeven toch niet al te veel te haasten.
Hoi Marja en Herman. Zo das heftig 1000km! Wij hadden een aantal jaren geleden in Noorwegen ietsdergelijks, alleen....dat was maar! ong 500 km. Dat heeft ons wel een enorm mooie rit opgeleverd met schitterende plaatjes, dus...ieder nadeel heeft z'n voordeel! toch?
BeantwoordenVerwijderenHele goede (om)reis toegewenst en uhhh wel gechecked of die andere route wel "open" is? Gr. Els en Jacques.