1 juni, Chetwynd, Caron Creek Campground

Vanochtend reden we even na achten de camping af met een rit van ongeveer 530 km voor de boeg. De lucht zag er erg donker uit en het regende dan ook een beetje. We konden goed doorrijden, het was erg rustig en het meeste verkeer leek de andere kant op te gaan. Ook in dit stuk van de AlaskaHigway had de natuur zijn best gedaan om helemaal wakker te worden en was het waterpeil van de rivieren en meren behoorlijk gestegen. 

Na een uurtje rijden klaarde het op en kwam de zon tussen de wolken door. 

Bij onze eerste stop, Buckinghorse Lodge, zat er een vrouw buiten van de zon te genieten na 4 dagen regen. Ze was helemaal "happy". We hebben er een lekker bakkie gedronken.

De Highway is op dit stuk vrij "recht toe, recht aan", met de eindeloos doorgaande weg. Er zijn ook weinig punten om te stoppen, we konden tot de lunch dus behoorlijk wat kilometers maken. Geluncht hebben we op een mooie "rest area", er stonden bankjes en tafels en het zag er goed onderhouden uit.

 Wat ons wel steeds verbaasd, is dat ondanks de afvalbakken, die op alle stopplaatsen staan, er toch vaak zoveel rotzooi gewoon weg wordt gegooid. We hebben nog nooit uitpuilende bakken gezien, dus daar kan het niet aan liggen! 

Na ruim 400 km moesten we "afscheid nemen" van de Alaska Highway en gingen we rechtsaf 

Highway 29 op, richting Chetwynd. Dit is een smallere weg, die behoorlijk stijgt en daalt en kronkelt. Meestal lagen er akkers of weides naast, en was vrij veel bebouwing. 

Vrij snel kwamen we op een uitzichtspunt met een mooi uitzicht op de velden en de Peace River.

Daarna door naar Chetwynd, ons doel voor deze dag. Bij de Visitor Information stond een hele rij grote houtsnijwerken opgesteld. Die zijn gemaakt voor een Chainsaw sculpting competition en er waren prachtige exemplaren bij.

Onze camping voor vannacht zit 16 km verder westelijk van Chetwynd. Het is een mooie camping, veel groen, bomen en bergen rondom. Hij ligt, zoals veel campings, wel dicht bij de snelweg, maar omdat die zo rustig is, hebben we daar helemaal geen last van.

We hebben nog even zitten rekenen: als we de rest van de route in drie stukken van ongeveer 300 km opsplitsen, komen we dinsdag aan in Prince Rupert en kunnen we daar nog een dag doorbrengen, voor we donderdag de ferry naar Vancouver Island nemen.